Bob stuiterende van de bank

Plots werd je geboren, althans, we hielden er rekening mee want er was een soort uitgerekende datum, maar toen je moeder op het toilet zat en ik op de bank wat staaltjes voor ons zonnescherm aan het uitzoeken was, vond jij het plots tijd. Je moeder voelde aan alles dat het zover was, en aan haar houding, blik en lichaam zag ik het ook. Ze mocht vanwege omstandigheden niet thuis bevallen, maar een klein half uur later kwam je via je moeder en daarna via de bank op aarde. Drie keer knipperen later sprong je vanavond krap 1,5 jaar later van diezelfde bank af, alsof de zwaartekracht jou vandaag wel zou matsen. Via een poef stuiterde je weer tegen de bank en viel je gelukkig op een kleed, maar het was een harde knal. Het deed mij denken aan het moment waarop je geboren werd. Je vloog eruit en sterk als staal had ik plots een kind in mijn armen dat aanvoelde als iemand die naar de sportschool gaat. Het plan was Bobbie, maar vanaf dat moment noemde ik je Bob. Sterk als staal is je moeder trouwens ook, en we hebben het haar sindsdien veel te weinig laten weten. Liters bloed verloor ze, maar ze krabbelde snel weer op, klaar voor een volgende strijd genaamd het opvoeden van twee jonge (nucleaire) gasten.