Stormachtige start

De beste wensen nog, ik heb je namelijk vast nog niet gesproken. Pas op trouwens met manifesteren, want ruim een maand geleden bleef ik nadenken over mijn bed en hoe fijn het zou zijn om daar dagenlang in te liggen. Moeder natuur bracht mij vervolgens de meest brutale koorts sinds jaren, en ik lag eindeloos lang helemaal plat van ellende. Sinds jaren had ik weer behoefte aan de magische hand van mijn moeder, op mijn voorhoofd. Het liefst ook met appelsap erbij, in het ouderlijk huis op de bank. Vlak daarvoor brak ik op 1 januari trouwens een vinger in een storm, maar dat is voor later en laat dit geen post vol klachten zijn. Wel vloog m’n eigen risico voor dit jaar direct met die storm mee. Wat betreft de foto zag ik na een koude nacht trouwens prachtige figuren op onze zolderramen. Door dit soort creaties ga ik gewoon echt in god geloven, maar in de spiegel kijken doet dat bijvoorbeeld weer niet. Dat laatste is vast al te gewoon geworden, en god heeft voor mij denk ik nog een beter figuur in gedachten. Ik werk deze notitie later even uit. Vandaag schreef ik op een klein lijstje dankbaar te zijn dat ik het werk dat er ligt weer kon oppakken, en kon bijpraten met Wouter. Ook schreef ik dankbaar te zijn voor enkele creatieve ingevingen die direct na de koorts weer aan kwamen waaien. Anyways, de beste wensen nog. Grote kans dat ik je privé nog even iets stuur, want diep onder de te warme dekens, zwemmend in het zweet vol vervelende dromen die zich telkens leken te herhalen, miste ik de mensen en miste ik jou. PS. Gedurende zo’n koortsdroom bleek ik ook nog eens jarig te zijn geworden, maar die speech past hier niet meer b