Routines

We vroegen een gesprek met je leraar aan, want zonder routine en regelmaat leek je in de vakantie echt een ander mens. Negatiever, gespannener, en met een soort energie die tegelijk om aandacht én alleen-zijn vroeg. Misschien kwam het ook doordat wij zelf totaal geen grip hadden op de planning van de dag of week — terwijl een schooldag juist barst van de handige regeltjes, vervolgstappen en houvast. Wie komt er morgen en waarom? Hoeveel ruimte is er vandaag voor aanklooien? Welke lieve mensen willen we deze week nog zien? En welke vervelende verplichtingen gaan we gewoon even samen tackelen?

Ik schreef deze notitie met de intentie om een toekomstig bericht aan mijn vijfjarige zoon te archiveren, zodat we er later samen iets van kunnen leren. Maar halverwege de tweede regel stopte ik even met schrijven — en besefte dat dit eigenlijk een brief aan (en over) mezelf is. De spiegel waar zoveel mensen het over hebben, kan op die manier onverwacht weer opduiken. En juist door het ritme van steeds blijven schrijven, komen die inzichten en levenslessen uiteindelijk vanzelf, denk ik.

Iets meer inspiratie halen uit een schooldag dus. Want die regelmaat en voorspelbaarheid zorgt al voor de helft minder zoeken naar datgene waar ik dan ook naar op zoek ben. En zo begon ik een brief aan hem, en eindigde ik hem aan mijzelf.