Wagenziek

Dag twee (18.10 uur) - Vlak voor zo’n dertig haarspeldbochten de berg op en af geven we beide mannen hun iPad. Een kwartier later begint Jonah te klagen over buikpijn en geeft zoals altijd de autogordels de schuld. Net als zijn moeder is ook hij snel wagenziek. Ik stop in een onoverzichtelijke bocht de berg op, want door het kokhalzen ben ik bang dat hij moet spugen.

Door het oog van de naald rijden we door en stoppen we de devices voor de zekerheid weer weg, waarna Bob vol ongenoegen begint te huilen. Paw Patrol kijken, zegt hij. Dat huilen wordt onderbroken door kokhalzen en terwijl een agressieve Audi 80 en Golf GTI ons inhalen, want een soort race op deze bizarre weg voelt voor deze Fransen als een goed idee, gaat Bob over zijn nek. Nog harder huilt hij, geschrokken, want zijn gele t-shirt met tijgers erop is helemaal vies. Gefokt zegt Jonah dat het cheetahs zijn. Tijgers zegt Bob. Cheetahs, tijgers, cheetahs, tijgers, cheetahs.

Dag drie (16.05 uur) - Jonah en ik vangen een soort rivierkreeft. Bob zegt dat het een mestkever is. Jonah raakt gefokt.